Diablo IV było najbardziej wyczekiwaną grą roku i okazało się perfekcyjną produkcją. Choć świat Sanktuarium jest miejscem fikcyjnym, to Diablo (poza trójką) zawsze stawiała na realizm. Jak to wypada w czwartej odsłonie?

Jedynka i dwójka przedstawiały oręż i pancerze w sposób realistyczny. Mieliśmy rozmaite wzory zbroi i oręża z europejskiego średniowiecza doby XIII - XVI wieku. Nie tylko skórzane osłony czy pikowane kaftany, waciaki i przeszywanice ale też kolczugi czy pełne zbroje płytowe - wszystko to było przedstawione z dbałością o historyczny realizm. Dbałością, której przecież, w teorii, gra fantasy nie potrzebuje, ale która jednak wprowadza logikę wewnętrzną i uwiarygadnia świat. Jedynka nieco od tego odstępowała - owszem, wciąż oferowała duży realizm tego jak przedstawiała pancerze, ale wprowadzając do podziemi pod Tristram elementy z poza Europy, w tym… japońską zbroję Yoroy!

Diablo IV ma pod tym względem nieco większą swobodę, jednak nie odpływa daleko poza realia. Wręcz przeciwnie - niesamowitość świata jest bardziej wiarygodna, gdy bazuje na realizmie historycznym. Co więc otrzymujemy?

Broń sieczna, kłuta i “rąbana”

Wiedźmin 3 był słusznie chwalony za realistyczne przedstawienie oręża i pancerzy. Sporą zasługę miał w tym grafik Jan Marek, który - jako rekonstruktor i pasjonat historii - naciskał na bardziej realne przedstawienie tych elementów. Tym samym otrzymaliśmy miecze będące realistycznymi wzorami europejskich bastardów, pancerze, które na spokojnie mogłyby istnieć w XV wieku i nawet co bardziej fantastyczne elementy były realne.

A jak to zrobiono w Diablo IV?

Cóż - twórcy poszli tą samą drogą. Najbardziej widać to w postaciach Barbarzyńcy, Łotrzycy i Czarodziejki - postacie te stosują broń rodem z europejskiego średniowiecza, choć pojawiają się elementy oręża rodem ze świata arabskiego czy celtyckiego antyku. Miecze jednoręczne, topory, łuki refleksyjne ale też kusze i arbalety - wszystko to jest przedstawione zgodnie z realiami historycznymi, zaś niektóre sztuki można oglądać nawet w… polskim Muzeum Wojska w stolicy!

Są też elementy ze wschodu - pierwszy akt estetycznie czerpie z przekazów i architektury Rusi i widać to też w zbrojach i orężu - bliższych ruskich bojarów, niźli europejskiego, zachodniego średniowiecza. Znowu - te różnice tylko wzmagają poczucie realizmu.

Pancerz dla bohatera

Podobnie ma się sytuacja w wypadku zbroi. Tutaj twórcy mieszają wpływy średniowiecza, antyku i świata islamskiego renesansu - w zależności od regionu w którym się znajdujemy i postaci, którą pokierujemy, dostajemy odpowiadające mu elementy pancerza. Dodajmy też dodatkowy niuans - te same zbroje mają odmienny wygląd w zależności od postaci, którą gramy. Barbarzyńca będzie nosił pancerze cięższe i grubsze, zaś Łotrzyca - lekkie, ułatwiające ruch. I choć twórcy popełniają tu błąd nie różnicując nazewnictwa (ileż to razy podnosiłem “kaptur kolczy”, który był po prostu kapturem skórzanym) to nie nazewnictwo nas interesuje a projekt danego pancerza.

A te są udane - Blizzard postawił na znany z dwójki realizm, dzięki czemu nawet odwiedzając egzotyczne regiony mamy poczucie ich wiarygodności. Dodatkowo kowale stosują właściwe narzędzia i nie wyczarowują nam zbroi z niczego - zbierać musimy skóry, stal, drobne elementy - to wszystko czyni ten świat żywym, wiarygodnym.

Błyskotka przyciąga oko

Na koniec zostawiam pierścienie i naszyjniki.

Te elementy, choć mogłyby być polem największych nadużyć w istocie też są przedstawione realistycznie, choć twórcy wyszli poza europejski, bliskowschodni i ruski schemat, dodając wzory rodem ze starożytnej Mezopotamii, Ameryki prekolumbijskiej czy nawet indiańskiego szamanizmu. Jest to zarazem element stosunkowo najtrudniej wyławialny dla odbiorcy - mam wrażenie, że o wiele bardziej powszechna jest wiedza na temat wyglądu broni i zbroi niż stosowanych w danej epoce i regionie ozdób, stąd twórcy słusznie pozwolili sobie na swobodę.

Czy więc Diablo IV jest grą, z której można uczyć się tego jak wygląda prawdziwa, średniowieczna zbroja? Daleki byłbym od takiego stawiania sprawy, ale bez wątpienia produkcja ta potrafi skutecznie pokazać realistyczny świat poprzez przedmioty - pozornie mała rzecz czyni uniwersum wiarygodnym co tylko pomaga naszemu wejściu do Sanktuarium.

KUP E-WYDANIE